Net metering proponowany w nowelizacji ustawy o OZE zahamuje rozwój rynku prosumenckiego

 Konkluzją Raportu jest stwierdzenie, że utrzymanie współczynników rozliczania energii dostarczonej przez prosumentów na poziomie proponowanym w projekcie ustawy tworzy ryzyko, że zostaną poniesione wysokie nakłady na wdrożenie mechanizmu net meteringu, a prosumenci nie będą inwestować w mikroinstalacje. Zasadne jest podniesienie wskaźników net meteringu do poziomu 1:1.

Konieczna korekta wskaźnika net meteringu do poziomu 1:1 oraz taryfy gwarantowane dla prosumentów

1. Net metering wg zapisów projektu nowelizacji ustawy to mechanizm rozliczeniowy, który pozwala prosumentowi na rozliczenie ilości energii elektrycznej pobranej z sieci wobec ilości energii wprowadzonej do tej sieci, w proporcjach maksymalnie:

2. 1:0,7 dla instalacji nie większej niż 7 kW;

3. 1:0,5 dla instalacji większej niż 7 kW (do 40 kW, bo jest to górny próg mocy dla mikroinstalacji);

4. 1:0,35 w przypadku instalacji dofinansowanej ze środków publicznych

Do kalkulacji bierze się energię wprowadzoną nie wcześniej niż 365 dni przed dniem rozliczenia, a prosument jest zwolniony z opłaty dystrybucyjnej za rozliczoną energię z wyjątkiem opłaty OZE i opłaty przejściowej. Czytając te założenia, nie dla wszystkich jest jasne, że opust na energią odnosi się tylko do tych składników rachunku za energię czynną oraz dystrybucję, które są powiązane z ilością zużytej energii. Są to wszystkie opłaty zmienne z wyjątkiem opłaty OZE. Opustowi nie podlegają opłaty stałe, które w zależności od Operatora stanowią nawet do 20% rachunku dla odbiorcy końcowego (Rys. 1)

Rys. 1 ^{Struktura kosztów energii elektrycznej w gospodarstwach domowych w wybranych miastach w podziale na część podlegającą i niepodlegającą rozliczeniu w ramach net meteringu}

Oznacza to, że jedynie ok. 80-85% kosztów energii elektrycznej będzie podstawą naliczenia opustu. Dla prosumenta oszczędności wynikające z net meteringu przy wskaźniku 1:0,7 nie uzasadniają poniesienia nakładów inwestycyjnych na mikroinstalację. Nawet przy wskaźniku 1:1 oszczędności są skromne, ale nie można wykluczyć, że dla niektórych odbiorców w ich konkretnej sytuacji będą satysfakcjonujące. Można jednak przypuszczać, że przy obecnych relacjach cenowych wprowadzenie wskaźnika rozliczeniowego 1:1 przełoży się na uruchomienie niewielkiej liczby mikroinstalacji prosumenckich.

Kolejnym argumentem za wprowadzeniem wskaźnika 1:1 jest jego prostota i odwołanie się do prostego przekazu „cofania licznika”, tzn. ta energia, która jest oddawana do sieci jest odejmowana od energii pobieranej z sieci.

Wprowadzenie mechanizmu net meteringu oznacza konieczność poniesienia przez przedsiębiorstwa energetyczne znacznych kosztów. Należą do nich nakłady na rozwiązania technologiczne, m.in. na liczniki dwukierunkowe i zabezpieczenia, systemy bilingowe (zarówno w OSD jak i w przedsiębiorstwach obrotu) oraz procedury operacyjne (przygotowanie wzorów umów z prosumentami). Istnieje realne niebezpieczeństwo, że koszty te zostaną poniesione, jednak nieopłacalność mechanizmu net meteringu będzie powodowała, że mikroinstalacje nie będą powstawały.

Wnioski płynące z Raportu stanowią dla Polskiego Towarzystwa Fotowoltaiki potwierdzenie, że dotychczasowe postulaty Towarzystwa, tj. net metering 1:1 oraz taryfy gwarantowane to warunki rozwoju energetyki prosumenckiej w naszym kraju.

Czytaj również: Pierwszy kwartał 2016 - dobre wyniki finansowe dla firmy Henkel.