Szachownica cesarska (Fritillaria imperialis)

Uprawa:

Szachownica cesarska preferuje słoneczne stanowiska oraz gleby  bogate w składniki mineralne, dobrze przepuszczalne, w których nigdy nie gromadzi się woda. Sadzi się je latem lub jesienią (VII-IX), rozkładając płasko korzenie bulwiaste na głębokości 15-20 cm.  Na dnie dobrze jest rozłożyć warstwę drenażu ze żwiru co zapobiegnie gniciu korzeni. W zimnie roślina wymaga lekkiego okrycia.

Czytaj również: Hiacynt wschodni (Hyacinthus orientalis) - bylina o intensywnym, przyjemnym zapachu

Zastosowanie:

Kwiat pięknie się prezentuje zarówno na rabatach bylinowych jak i w ogrodach naturalistycznych. Można go również sadzić w pojemnikach na balkonach i tarasach. Szachownica jest rośliną wieloletnią i nie wymaga przycinania. 

Szachownica cesarska jest rośliną trującą i jednocześnie leczniczą.  Jej brzydka, silna  woń  skutecznie odstrasza nornice i mszyce.

Czytaj również: Kwiaty w ogrodzie - 5 ważnych powodów, dla których warto je uprawiać

Choroby i pasożyty:

Niestety brzydka woń szachownicy nie odstrasza jej największego szkodnika czyli poskrzypka liliowego (Lilioceris lilii). Jest to chrząszcz równie ładny co szkodliwy o błyszczącej czerwonej barwie długości ok 6-8 mm. Na roślinie pojawia się wczesną wiosną. Trudny do zwalczenia, składający jaja na liściach. Jeśli w porę nie usuniemy dorosłych osobników złożone jaja mogą w pełni ogołocić roślinę.  Zebrane chrząszcze należy zniszczyć ☹  We wczesnym stadium choroby można jeszcze roślinę spryskać preparatem pyretroidowym. 

Cebule rośliny są bardzo delikatne, nieodporne na wilgoć przemoczone łatwo gniją.