Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) – długo kwitnący kwiat o właściwościach leczniczych

Uprawa:

Jeżówka najładniej będzie rosła i pięknie kwitła na stanowiskach słonecznych, ale zniesie lekki półcień. Preferuje umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne, piaszczyste, mineralne i mineralno próchnicze gleby. Roślina jest rzadko atakowana przez choroby i szkodniki. Całkowicie odporna na mróz.

Aby roślina obficie kwitła należy ją co roku przesadzać w nowe miejsce. Koszyczki kwiatowe  zaraz po przekwitnięciu na bieżąco należy usuwać, aby wydłużyć okres kwitnienia rośliny. Jesienią po przekwitnięciu ucinamy wszystkie pędy kwiatostanowe.

Czytaj również: Szkarłatka amerykańska (Phytolacca americana) – bylina o dekoracyjnych i trujących owocach

Rozmnażanie:

Najłatwiej rozmnożyć jeżówkę przez podział kęp wczesną wiosną.  Wysiew z nasion przeprowadza się od lutego do kwietnia w ciepłym inspekcie lub parapecie okiennym. Wykiełkowane nasiona po mniej więcej miesiącu wymagają późniejszego pikowania. Na miejsce stałe rośliny wysadza się we wrześniu.

Zastosowanie:

Jest cenną rośliną na rabaty i do ogrodów naturalistycznych. Atrakcyjna jako kwiat cięty. Środkowe kwiaty po przekwitnięciu sprawdzą się w jako dekoracja suchych bukietów.

Jeżówka jest atrakcyjna dla pszczół i trzmieli i motyli.

Czytaj również: Jesienne klejnoty w ogrodzie – astry bylinowe (marcinki)

Jako roślina lecznicza ma szerokie zastosowanie. Z jeżówki wykonuje się preparaty na odporność i przeziębienie. Najwięcej właściwości mają rośliny minimum czteroletnie.