Jak położyć gładź szpachlową

Podział gładzi ze względu na zastosowanie

Gładzie do wnętrz:

•     gipsowa i gipsowo-wapienna,
•     wapienna,
•     polimerowa,
•     cementowa i cementowo-wapienna.

Gładzie do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności:

•     polimerowa,
•     cementowa i cementowo-wapienna.

Gładzie zewnętrzne:

•     cementowa i cementowo-wapienna.

Charakterystyka gładzi

Gładzie gipsowe i gipsowo-wapienne - zdecydowanie najpopularniejsze z gładzi szpachlowych. Spoiwem łączącym jest gips naturalny lub syntetyczny (większa wytrzymałość, mniejsza biel). Występują w dwóch postaciach - gotowej (do nakładania bezpośrednio po otwarciu opakowania) oraz w proszku - do rozrobienia i rozprowadzenia ręcznego lub maszynowego.

 

Gładź wapienna - spoiwem łączącym jest wapno. Poza śnieżno-białym kolorem wyróżnia się dobrą przepuszczalnością pary wodnej oraz podwyższoną odpornością na porażenie pleśniowe i glony. Minusem jest mała wytrzymałość na uszkodzenia. W odróżnieniu od gładzi gipsowej, którą obrabiamy siatkami ściernymi zazwyczaj na sucho, gładź wapienną należy obrabiać na mokro papierem ściernym o gradacji 180-200.

 

Gładzie polimerowe - spoiwem łączącym jest polimer (pochodna kwasu akrylowego). Niezastąpione przy pokrywaniu trudno przyczepnych powierzchni, na których stosowano wcześniej farby akrylowe do wnętrz. Ze względu na zwiększoną elastyczność - polecane do przegród budowlanych wystawionych na działanie podwyższonych temperaturze oraz drgań (podwyższona odporność na spękania i zarysowania). Powierzchnie pokryte gładzią polimerową charakteryzują się wysoką gładkością. Proces wygładzania odbywa się poprzez szlifowanie na sucho.

 

Gładzie cementowe i cementowo-wapienne - spoiwem łączącym jest odpowiednio: cement lub cement i wapno. Najmniej popularne spośród gładzi wykończeniowych do wnętrz. Stosowane głównie do wykańczania i wyrównywania ścian zewnętrznych. Charakteryzują się wysoką odpornością na wodę oraz uszkodzenia mechaniczne. Nie wymagają szlifowania.

Jak położyć gładź gipsową?

1. Ocena i przygotowanie podłoża

Przegrody, na których zaobserwowano anomalie w postaci złuszczeń lub zmurszeń należy skuć celem odsłonięcia nośnego podłoża. Ewentualne wykwity solne usunąć szczotkami stalowymi. Podłoża pokryte farbą o niskiej przyczepności oczyścić szpachelką do usuwania powłok malarskich. Dodatkowo konieczne może okazać się zastosowanie środka do usuwania starych powłok malarskich. Nierówności i rysy o głębokości powyżej 3-4 mm wyrównać warstwą gipsu szpachlowego, a wypukłości skuć lub zeszlifować.

2. Oczyszczanie podłoża i zabezpieczenie metalowych powierzchni

Przed rozpoczęciem bezpośrednich prac, należy starannie przygotować powierzchnię, na której zamierzamy położyć gładź. Klasyczną szczotką z włosia naturalnego lub sztucznego oczyść przegrodę z kurzu i pyłu. Elementy metalowe zlokalizowane w bezpośrednim obszarze prac należy zabezpieczyć folią lub taśmą - gips reaguje z metalami i powoduje korozję.

3. Gruntowanie
Powierzchnie mocno wchłaniające wodę zagruntować preparatem regulującym chłonność podłoża w celu eliminacji ryzyka odsączania wody z gładzi skutkującego zmniejszeniem przyczepności. W standardowych sytuacjach stosować grunty uniwersalne. Przed nałożeniem gładzi należy odczekać około 12-24 h.

4. Sprawdzanie temperatury i wilgotności
Temperatura powietrza w remontowanym pomieszczeniu powinna zawierać się w przedziale od 5 do 35°C. Powierzchnie pod gładzie nie mogą być wilgotne.

5. Zabezpieczenie narożników
Narożniki przegród budowlanych, elementów konstrukcyjnych i otworów okiennych nałożyć siatkę zbrojącą lub profile aluminiowe poprzez zatopienie, w naniesionej uprzednio w tym celu, warstwie masy szpachlowej.

6. Nakładanie pierwszej warstwy
Gładź w proszku - wymieszać z wodą (najlepiej wiertarką z mieszadłem) zgodnie z instrukcją producenta. Masa musi być jednolita, nie mogą występować żadne grudki. Gładź gotowa - nadaje się do użytku bezpośrednio po otwarciu. Istnieją dwa sposoby nanoszenia gładzi - ręczny (małe pomieszczenia) i maszynowy (duże pomieszczenia). Z tego drugiego korzystają głównie wyspecjalizowane ekipy remontowe. Szpachlowanie ręczne polega na nanoszeniu masy szpachlą, wyrównywaniu łatą i zacieraniem pacą. Szpachlowanie maszynowe pozwala na zastąpienie ręcznego nakładania masy agregatem do nanoszenia gładzi szpachlowej. Naniesioną masę należy także zatrzeć pacą. Pierwsza warstwa powinna mieć grubość około 2-3 mm.

7. Nakładanie kolejnych warstw
W zależności od potrzeb możesz wykonać jedną, dwie lub więcej warstw. Każda kolejna powinna być cieńsza od poprzedniej i wykonana w sposób bardziej staranny. Istnieją dwa warianty nakładania kolejnych warstw. Pierwszy - z przerwą na wyschnięcie poprzedniej warstwy oraz drugi - trudniejszy - nakładanie kolejnych warstw przed związaniem poprzednich.

8. Szlifowanie finalnej warstwy
Ostatni etap procesu szpachlowania. Obróbkę powierzchni rozpoczynamy po całkowitym wyschnięciu finalnej warstwy. Do tego etapu potrzebować będziesz papieru ściernego lub siatki ściernej. Na rynku dostępne są także szlifierki elektryczne zwiększające wydajność prac i ograniczające ilość powstającego pyłu.

    
Artykuł został przygotowany przez kalkuluj.pl - innowacyjny serwis typu e-commerce. Kupuj, zlecaj, kalkuluj koszty!