Ustawa z dnia 22 czerwca 1995 roku

Rozdział 5

Zakwaterowanie tymczasowe żołnierzy zawodowych

Art. 49. 

1. Świadczenie finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego przysługuje:

1)   żołnierzowi zawodowemu w służbie stałej:

a)  posiadającemu członków rodziny , których uwzględnia się przy ustalaniu przysługującej mu powierzchni mieszkalnej kwatery, jeżeli Agencja nie może mu przydzielić odpowiedniej kwatery lub zapewnić tymczasowego zakwaterowania z rodziną,

b)  nie posiadającemu członków rodziny, jeżeli Agencja nie może mu przydzielić odpowiedniej kwatery lub zapewnić zakwaterowania w internacie;

2)   żołnierzowi zawodowemu w służbie kontraktowej posiadającemu członków rodziny w rozumieniu art. 26 ust. 2.

2. Warunkiem przyznania świadczenia finansowego jest:

1)   zawarcie umowy najmu lokalu z właścicielem lub umowy podnajmu z najemcą,

2)   zwolnienie przez żołnierza zawodowego dotychczas zajmowanej kwatery, jeżeli ją posiada.

3. Świadczenie finansowe nie przysługuje żołnierzowi zawodowemu w służbie stałej, jeżeli otrzymał ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2.

4. Wysokość świadczenia finansowego określa się na podstawie średnich kosztów najmu w danym garnizonie lokalu mieszkalnego odpowiadającego uprawnieniom żołnierza. Koszty najmu pomniejsza się o należność, jaką uiszczałby żołnierz, gdyby ten lokal był kwaterą, nie więcej jednak niż wynika to z umowy.

5. Decyzję o przyznaniu i wysokości świadczenia finansowego podejmuje, na wniosek żołnierza, dyrektor oddziału terenowego Agencji.

6. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady ustalania wysokości oraz tryb przyznawania świadczenia finansowego.

Art. 50. 

1. Na zakwaterowanie tymczasowe przeznacza się:

1)   internaty garnizonowe,

2)   kwatery zastępcze,

3)   inne pomieszczenia mieszkalne.

2. Internat garnizonowy jest to wyodrębniony budynek lub zespół pomieszczeń mieszkalnych stanowiących organizacyjną całość, przeznaczony na zakwaterowanie tymczasowe.

3. Kwaterą zastępczą jest kwatera o powierzchni mieszkalnej mniejszej od minimalnej normy tej powierzchni przysługującej żołnierzowi zawodowemu.

4. W szczególnie uzasadnionych wypadkach kwatery o niskim standardzie technicznym i użytkowym mogą być przydzielane jako kwatery zastępcze, również w razie przekroczenia normy, o której mowa w ust. 3.

Art. 51. 

1. Uprawnienie do zakwaterowania tymczasowego w internacie garnizonowym, bez członków rodziny, przysługuje:

1)   żołnierzowi zawodowemu w służbie stałej, w tym pełniącemu ją w okresie próbnym,

2)   żołnierzowi zawodowemu w służbie kontraktowej,

3)   żołnierzowi odbywającemu okresową służbę wojskową,

4)   pracownikowi wojska zamieszkałemu w miejscowości dalszej niż pobliska.

2. Uprawnienie określone w ust. 1 nie przysługuje, jeżeli żołnierz lub członek jego rodziny uwzględniany przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery zajmuje w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej kwaterę albo inny lokal mieszkalny.

3. Uprawnienie do zakwaterowania w internacie przysługuje przez czas pełnienia służby w garnizonie, nie dłużej jednak niż do 30 dni od daty doręczenia prawomocnej decyzji o przydziale kwatery lub uzyskania innego lokalu mieszkalnego.

4. Dyrektor oddziału terenowego Agencji może, w miarę istniejących możliwości, zakwaterować w internacie garnizonowym dziecko osoby uprawnionej do kwatery lub pracownika wojska, pobierające naukę poza miejscem zamieszkania, nie będącym miejscowością pobliską.

Art. 52. 

1. W wypadku niemożliwości zapewnienia żołnierzowi miejsca w internacie, dyrektor oddziału terenowego Agencji kwateruje uprawnionego żołnierza w kwaterze zastępczej lub w innym pomieszczeniu mieszkalnym.

2. Na wniosek żołnierza zawodowego w służbie stałej, uprawnionego do zakwaterowania w internacie, dyrektor oddziału terenowego Agencji może tymczasowo zakwaterować go, wraz z członkami rodziny uwzględnianymi przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery, w kwaterze zastępczej.

3. Dyrektor oddziału terenowego Agencji może, w miarę posiadanych możliwości, zakwaterować żołnierza zawodowego w służbie kontraktowej, posiadającego członków rodziny, w innym pomieszczeniu mieszkalnym wykorzystywanym na zakwaterowanie tymczasowe.

Art. 53. 

1. Zakwaterowanie tymczasowe jest odpłatne. Z opłaty są zwolnieni żołnierze, którzy posiadają członków rodziny uwzględnianych przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej kwatery i zostali przeniesieni do miejscowości dalszej niż pobliska.

2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, określi szczegółowe zasady zakwaterowania tymczasowego i odpłatności za to zakwaterowanie, a także szczegółowe zasady przeznaczania kwater i innych pomieszczeń mieszkalnych na zakwaterowanie tymczasowe.

Art. 54. 

1. Agencja, w miarę potrzeby, prowadzi hotele garnizonowe przeznaczone na krótkotrwałe zakwaterowanie tymczasowe żołnierzy zawodowych i pracowników wojska, związane z czasowym wykonywaniem obowiązków służbowych w danej miejscowości lub pobytem tych żołnierzy lub pracowników w danej miejscowości z innego powodu, jak również na zakwaterowanie czasowe innych osób.

2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb tworzenia, prowadzenia i likwidacji hoteli garnizonowych.

Rozdział 6

Sprzedaż osobnych kwater stałych i lokali mieszkalnych

Art. 55. 

1. Sprzedaż kwater lub lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach będących w zasobach Agencji następuje na zasadach obowiązujących przy sprzedaży lokali mieszkalnych Skarbu Państwa, ze zmianami wynikającymi z przepisów ustawy.

2. Nie podlegają sprzedaży kwatery lub lokale mieszkalne:

1)   znajdujące się w budynkach położonych na wojskowych terenach zamkniętych,

2)   przeznaczone, na podstawie decyzji dyrektora oddziału rejonowego Agencji, na zakwaterowanie całości lub części kadry określonej jednostki wojskowej,

3)   funkcyjne,

4)   w okresie trzech lat od daty oddania budynku do eksploatacji.

Art. 56. 

1. Prawo do nabycia zajmowanej kwatery lub lokalu mieszkalnego przysługuje:

1)   osobom uprawnionym, które zajmują kwaterę na podstawie decyzji o przydziale,

2)   pracownikom wojska, z wyjątkiem pracowników, którym przydzielono lokal mieszkalny na czas pracy na określonym stanowisku,

3)   osobom innym niż wymienione w pkt 1 i 2, które zajmują lokal mieszkalny na podstawie decyzji o przydziale lokalu na czas nie oznaczony lub umowy najmu.

2. Osoba, która z mocy przepisów prawa jest obowiązana zwolnić zajmowaną kwaterę lub lokal mieszkalny, nie jest uprawniona do nabycia tej kwatery lub lokalu mieszkalnego.

Art. 57. 

1. Sprzedaży kwater lub lokali mieszkalnych dokonuje w drodze umowy dyrektor oddziału rejonowego Agencji, na wniosek osoby uprawnionej lub najemcy, jeżeli kwatera lub lokal mieszkalny jest położona w budynku wytypowanym do sprzedaży.

2. Dyrektor oddziału rejonowego Agencji ustala wykazy budynków, w których kwatery lub lokale mieszkalne są przeznaczone do sprzedaży.

Art. 58. 

1. Sprzedaż kwater lub lokali mieszkalnych następuje po cenie ustalonej na zasadach określonych w ustawie o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, pomniejszonej o 3% za każdy rok podlegający zaliczeniu do wysługi lat, od której uzależniona jest wysokość uposażenia według stopnia wojskowego, nie więcej niż o 80% tej ceny.

2. Jeżeli powierzchnia użytkowa zajmowanej kwatery jest większa od należnej, do pomniejszenia przyjmuje się należną maksymalną powierzchnię użytkową, obliczoną w sposób określony w art. 47 ust. 2.

3. Kwota odpowiadająca wysokości pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może być niższa niż 45%, z tym że do czasu spełnienia przez żołnierza warunków uzyskania świadczeń emerytalnych kwota ta podlega zabezpieczeniu.

4. Dla osób, o których mowa w art. 23 ust. 1 i 2, przyjmuje się wysługę lat ustaloną na dzień zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub śmierci żołnierza zawodowego.

5. W wypadku zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej bez zachowania prawa do kwatery, który nabył zajmowaną kwaterę na warunkach określonych w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepis art. 47 ust. 7.

6. Na wniosek nabywcy kwatery lub lokalu mieszkalnego należność z tytułu sprzedaży może być rozłożona na raty roczne w okresie do 5 lat, według zasad określonych w przepisach o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.

7. Jeżeli nabywca kwatery lub lokalu mieszkalnego dokona jednorazowej pełnej wpłaty należności z tytułu jej nabycia, uzyskuje bonifikatę w wysokości 5% ceny nabycia.

8. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady i tryb sprzedaży osobnych kwater stałych.

Art. 59. 

1. W wypadku nabycia kwater i lokali mieszkalnych przez wszystkich lokatorów w danym budynku, osoby nie uprawnione do kwatery uzyskują bonifikatę w cenie sprzedaży w wysokości 65% należności za zajmowany lokal mieszkalny. Przepis art. 58 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

2. Jeżeli bonifikata ustalona na podstawie art. 58 jest niższa od określonej w ust. 1, osoba uprawniona otrzymuje bonifikatę wyższą. Przepis art. 58 ust. 3 i 7 stosuje się odpowiednio.

Art. 60. 

1. Do czasu przekazania nabywcom kwater lub lokali mieszkalnych budynku mieszkalnego wraz z gruntem i związaną z nim infrastrukturą techniczną stosuje się przepisy o własności lokali.

2. W wypadku utworzenia przez nabywców spółdzielni, dyrektor oddziału rejonowego Agencji może przekazać, w drodze umowy, nieodpłatnie, na własność spółdzielni urządzenia wchodzące w skład infrastruktury związanej z budynkami.

3. Spółdzielni, o której mowa w ust. 2, przysługuje dotacja z budżetu państwa na częściowe pokrycie kosztów związanych z dostawą energii cieplnej na potrzeby centralnego ogrzewania i ciepłej wody, na zasadach określonych w przepisach dla spółdzielni mieszkaniowych.

Art. 61. 

Osoby, które stały się właścicielami kwater lub lokali mieszkalnych, ponoszą koszty utrzymania nabytego lokalu mieszkalnego na zasadach określonych w przepisach o własności lokali.