Klasy drewna stosowanego na podłogi

Jako produkt naturalny, drewno jest materiałem niejednorodnym. Wady, uszkodzenia, anomalie, nabyte cechy obniżają jego wartość techniczną i ograniczają zakres użyteczności. Oczywiście oryginalność oraz niepowtarzalność rysunku słojów jest uznawana za zaletę do momentu, kiedy tak unikalne drewno znajduje nabywcę i jest możliwe jego przetworzenie.

Idealne drewno powinno mieć kształt walca, nie zawierać sęków, charakteryzować się równomierną słoistością oraz włóknami równoległymi do podłużnej osi. To, co niestety burzy ideał to: sęki, pęknięcia, uszkodzenia mechaniczne, wady kształtu oraz budowy, zgnilizna, zabarwienia. Ze względu na te czynniki drewno dzielone jest na klasy.

Czytaj również: Akustyczne panele sufitowe

Klasa III to drewno charakteryzujące się nierównym i kolorowym zabarwieniem. Deski wykonane z takiego materiału mogą diametralnie różnić się między sobą barwą oraz rysunkiem słojów. Widoczne są także duże słoje, nawet do 15mm. Takie drewno może być wykorzystywane do wykonywania posadzek w miejscach zadaszonych, umeblowanych, często użytkowanych. Mimo licznych wad nie traci swoich właściwości, ale należy się liczyć z wypadaniem sęków. Handlowa nazwa drewna III klasy to natur.

Klasa II – zróżnicowana barwa drewna oraz usłojenia sprawia, iż nadaje się ono do wykonywania podłóg we wnętrzach. Deski mogą zwierać małe sęki i niewielkie pęknięcia. Nazywane standardem drewno jest najchętniej nabywanym surowcem ze względu na swój naturalny wygląd i wypośrodkowanie pomiędzy dobrą ceną i jakością.

Klasa I – bezsęczne, jednolite kolorystycznie drewno z prawie niewidocznym rysunkiem słojów. Idealnie nadaje się do podłóg w obszernych, reprezentacyjnych pomieszczeniach. Elementy takiej podłogi są do siebie bardzo podobne, nie mają przebarwień, włókien. Selekt charakteryzuje się bardzo wysoką jakością a co za tym idzie – wysoką ceną.

Czytaj również: Jak oddzielamy kondygnacje? Budujemy dom cz. IV