Stropy żelbetowe

      
Wytrzymałość stropu decyduje zatem o bezpieczeństwie mieszkańców. W domach jednorodzinnych obecnie najczęściej wybiera się stropy żelbetowe. Istnieją tutaj dwie możliwości – betonowanie na budowie, lub montaż (częściowo lub w całości) z prefabrykatów. Stropy monolityczne (zbrojenie płyt i grubość) wymagają indywidualnego zaprojektowania przez konstruktora. Należy przestrzec przed wykonywaniem takich płyt bez projektu przez budowniczych-amatorów. Często kończy się to stratami, bo bez dokonania szczegółowych obliczeń płyty nie mają wymaganej wytrzymałości, co prowadzi do ich nadmiernego uginania i rysowania. W zależności od kształtu pomieszczeń płyty zbrojone są w jednym lub dwóch kierunkach.

Układanie stropu rozpoczyna się po wymurowaniu ścian nośnych do wymaganej wysokości oraz wypoziomowaniu i wyrównaniu ich powierzchni. Na wierzchu muru układa się co najmniej 2-3 centymetrową warstwę mocnej zaprawy cementowej i wyrównuje ją między dwoma wypoziomowanymi deskami. Strop to nie tylko wypełnienie przestrzeni między ścianami, trzeba go jeszcze połączyć ze ścianami i usztywnić wieńcem – belką żelbetową wykonaną na wszystkich ścianach nośnych i betonowaną równocześnie ze stropem. Wieniec łączy strop ze ścianami i usztywnia budynek.

    
Stropy żelbetowe różnią się konstrukcją. Najprostsze są stropy płytowe lub płytowo-żebrowe. Częściej spotykane są betonowe stropy gęstożebrowe. Ich elementami nośnymi są betonowana na budowie cienka płyta i gęsto rozstawione żebra. Stropy masywne żelbetowe zawsze wykonywane są na miejscu budowy. Ich wytwarzanie wymaga zastosowania deskowań i rusztowań oraz dużego wkładu pracy w dość długim czasie. Są coraz rzadziej stosowane w budownictwie z powodu swoich wad i częściej są zastępowane stropami prefabrykowanymi. W skład tej grupy stropów wchodzą min.: stropy płytowe bezbelkowe, stropy żelbetowe płytowo-żebrowe, stropy żelbetowe grzybkowe oraz płyty betonowane na belkach stalowych.

     
Stropy żelbetowe prefabrykowane są często stosowane w wielorodzinnym budownictwie wielkoblokowym. W budowach domów jednorodzinnych bywają stosowane stropy wykonywane z gotowych płyt. Ze względu na duży ciężar muszą być montowane dźwigiem samochodowym, dlatego ich stosowanie ma sens jedynie wtedy, gdy są układane na ścianach bezpośrednio po przywiezieniu na budowę (nazywa się to „montaż z kół”). Ich zalety to: oszczędność materiału, brak deskowania, wyższą jakość stropu, i krótszy czas wykonania. Sprawiają one, że stropy te są szczególnie przydatne w budynkach typowych przy zastosowaniu przemysłowych metod budowania. Są gotowe do eksploatacji natychmiast po zmontowaniu. Ich gładka powierzchnia wiąże się z mniejszym nakładem pracy. Dużym minusem są rysy powstające wzdłuż styków płyt. Usterkę tę próbuje się wyeliminować przez odpowiednie ukształtowanie krawędzi płyt i tworzenie specjalnych zamków wypełnianych po zmontowaniu zaprawą cementową. Płyty mają stałą szerokość i różną długość zmienną modularnie co 30cm.

  
Stropy prefabrykowane belkowo-płytowe stosuje się w budynkach, gdzie nie jest wymagana gładka powierzchnia sufitu (budynki magazynowe, gospodarcze i inne). Składają się z belek stropowych lub dźwigarów oraz pułapu wykonanego z prefabrykowanych płyt żelbetowych. Do wykonania tego rodzaju stropów można stosować prefabrykowane belki dwuteowe lub prostokątne żelbetowe albo kablobetonowe i prefabrykowane żelbetowe płyty korytkowe lub panwiowe. Zbrojenie płyt dostosowane jest do obciążeń użytkowych stropu. Płyty układa się mijankowo na belkach na warstwie zaprawy cementowej a spojenia między płytami zalewa się rzadką zaprawą cementową.  

      

Płyty stropowe z betonu komórkowego są lekkie, o szerokości nie większej niż 60 cm. Układa się na ścianach, tak jak prefabrykowane płyty żelbetowe. Zaprawą wypełnia się jedynie styki płyt. Po ułożeniu mogą być od razu obciążane. Stosuje się je przede wszystkim w domach, w których ściany wykonane są z bloczków betonu komórkowego.
   
Gdy rozpiętość stropów nie przekracza 3,5-4 m opłacalne staje się zastosowanie pełnych płyt żelbetowych. Płyty większej rozpiętości mają już znaczną grubość (są przez to ciężkie i drogie) lub powinny być wzmocnione żebrami, co zwiększa koszt deskowań i zbrojenia. W przeciętnych warunkach deskowanie płyt można rozebrać po dwóch tygodniach od betonowania; pełną nośność uzyskują po miesiącu.

      
Stropy gęstożebrowe są najczęściej stosowane w domach jednorodzinnych. Zbudowane są z belek (żeber) i pustaków stropowych oraz wieńca i nadbetonu. W odróżnieniu od betonowych stropów płytowo-żebrowych żebra są gęsto rozstawione (co 40 do 80 cm).
Belki stropowe mogą być częściowo lub całkowicie prefabrykowane, bądź też wykonywane bezpośrednio na budowie. Nadbeton (płytę betonową) układa się na powierzchni pustaków. Płyta wiąże wszystko w całość, jest stosunkowo cienka (zwykle 3-4 cm grubości).
Po świeżo zabetonowanym stropie gęstożebrowym można chodzić już następnego dnia, można również murować ściany wyższych kondygnacji. Jednak, stemplowanie lub podpory montażowe można rozebrać dopiero po 10-14 dniach.
Istnieją jeszcze stropy płytowe typu filigran. Stanowią one połączenie stropu żelbetowego ze stropem prefabrykowanym. Składają się z cienkich (5-6 cm) prefabrykowanych płyt betonowych, w których zatopione są kratownice z prętów zbrojeniowych – podobne do tych, jakie stosuje się w częściowo prefabrykowanych belkach stropowych – oraz z betonu ułożonego na tych prefabrykatach na budowie. Grubość warstwy betonowej i zbrojenie dobierane są do rozpiętości i obciążeń stropu.

Czytaj również: Jak dokonać właściwego wyboru przy zakupie stropu?