Skuteczne ocieplenie stropu nad pomieszczeniem nieogrzewanym

Podobnie jak w przypadku wszelkich przegród zewnętrznych budynku, celem wykonawcy powinno być ograniczenie możliwie do minimum wpływu mostków termicznych na szczelność termiczną stropów. Jest to ważne nie tylko z uwagi na potencjalną ucieczkę ciepła z ogrzewanych stref mieszkalnych, lecz także na działanie pary wodnej, która ulega kondensacji na wychłodzonych powierzchniach przegród, co prowadzi do rozwoju grzybów i pleśni, a w konsekwencji do utraty właściwości termicznych konstrukcji.

Priorytetem fachowca powinno być w takim razie zachowanie ciągłości warstwy izolacji, a także dobór takiego materiału, który równie dobrze co z transferem ciepła, poradzi sobie z obecnością wilgoci. Wykonawcy z reguły sięgają wówczas po elastyczną wełnę kamienną, która poza właściwościami termoizolacyjnymi, pełni też szereg innych funkcji. – Wełna, jako materiał naturalny, pozostaje paroprzepuszczalna i odporna na wilgoć przez cały okres eksploatacji. Para wodna może swobodnie przenosić się pomiędzy strefami ogrzewanymi i nieogrzewanymi, co zapobiega zawilgoceniu – wyjaśnia Adam Buszko, Szef Wsparcia Sprzedaży Izolacji Budowlanych w Paroc Polska.

Izolacja stropu nad pomieszczeniem nieogrzewanym krok po kroku

Aby zapewnić optymalny montaż izolacji na stropie, prace należy rozpocząć od odpowiedniego przygotowania podłoża. Szczególną ostrożność należy zachować zwłaszcza w kontakcie ze stropami betonowymi, które oddają wilgoć resztkową w nowych budynkach, a także w przypadku starych podłoży, na których zaobserwować możemy wyraźne zabrudzenia, plamy olejowe itp. Zarówno w jednym, jak i drugim przypadku powierzchnia sufitu powinna charakteryzować się odpowiednią wytrzymałością na odrywanie materiałów szpachlowych. Jeśli mamy wątpliwości co do przyczepności danego podłoża, należy zagruntować je odpowiednią emulsją gruntującą.

Ocieplenie stropów nad pomieszczeniami nieogrzewanymi przebiega dwufazowo. Od chłodniejszej strony wykonujemy izolację główną, a od strony przeciwnej izolację uzupełniającą – tak, aby niepotrzebnie nie nagrzewać masy stropu oraz zapewnić wytłumienie występującego hałasu. Tę pierwszą możemy wykonać metodą lekką mokrą, stosując w tym celu płyty sufitowe z wełny kamiennej. Płyty przyklejamy „na mijankę”, metodą grzebieniową, w dwóch postępujących po sobie etapach. Najpierw gładką stroną pacy szpachlujemy płyty klejem, po czym za pomocą pacy zębatej równomiernie nanosimy i rozprowadzamy zaprawę po całej powierzchni płyty.

Na rynku dostępne są rozwiązania, które pozwalają wykonywać izolację stropów bez konieczności montażu łączników mechanicznych czy specjalnych rusztów wzmacniających. W tym celu warto wykorzystać płyty lamellowe, których włókna ułożone prostopadle do ocieplanej powierzchni zapewniają nie tylko większą przyczepność, ale pozwalają też na eleganckie wykończenie powierzchni – Specjalna powłoka krzemianowa oraz fazowane krawędzie płyt PAROC CGL 20cy skracają czas instalacji, a przy okazji stanowią optymalny podkład dla warstwy dekoracyjnej, zapewniając równe i estetyczne wykończenie sufitu – podpowiada Adam Buszko. – W celu dekoracji polecamy użycie farb o strukturze porowej, które dodatkowo podwyższą właściwości dźwiękochłonne stropu – dodaje.

Wykonawco – zadbaj też o izolację akustyczną!

W przypadku stref narażonych na niepożądane dźwięki powietrzne i uderzeniowe, na przykład w pomieszczeniach usytuowanych bezpośrednio nad garażami, oprócz optymalnej izolacji termicznej warto również zadbać o odpowiednią ochronę przed przenoszeniem hałasu pomiędzy piętrami. Dobrym na to sposobem jest wykonanie betonowej podłogi pływającej. W tym celu podłoże należy najpierw wyczyścić, a w razie potrzeby wyrównać wodoodporną masą szpachlową. Następnie oddzielamy je folią polietylenową oraz układamy pasy brzegowe przy ścianach i innych elementach pionowych. Posłużą nam do tego elastyczne płyty izolacyjne o grubości minimum 10 mm.

Czytaj również: Jak ocieplając dom uniknąć efektu okien strzelniczych?

Począwszy od narożnika pomieszczenia, do pasków izolacji obwodowej dokładamy kolejno poziome płyty akustyczne. Należy pamiętać, aby krawędzie płyt ściśle do siebie przylegały, w przeciwieństwie do wierzchołków w poszczególnych rzędach (układ „mijankowy”). Najlepiej wykorzystać w tym celu dźwiękochłonne z wełny kamiennej. – Do wykonania podłóg pływających zalecamy wykorzystanie płyt PAROC SSB 1 o grubości około 20-30 mm –podpowiada Adam Buszko. – Ich poziome ułożenie włókien pozwala na zmniejszenie sztywności dynamicznej płyty, co oznacza lepszą izolacyjność od dźwięków uderzeniowych – dodaje ekspert Paroc.

Na ułożone w ten sposób płyty kładziemy szczelną, wodoodporną i ciągłą warstwą paroizolacyjną, którą wywijamy na ściany i paski obwodowe. Na tak przygotowaną folię nanosimy wylewkę i rozprowadzamy ją równomiernie po podłożu. Grubość podkładu podłogowego z zaprawy cementowej w tym przypadku powinna wynosić co najmniej 50 mm.

Tam, gdzie kończy się ogrzewanie, zaczyna się izolacja

Izolacyjność stropów nad piwnicami nieogrzewanymi i zamkniętymi przestrzeniami podpodłogowymi to parametr, który określają warunki techniczne. W myśl obowiązujących przepisów, w przypadku znajdujących się powyżej pomieszczeń ogrzewanych współczynnik przenikania ciepła Umax dla przegrody powinien wynosić maksymalnie 0,25 W/(m2K).

Czytaj również: Jak prawidłowo docieplić strop nad pomieszczeniem nieogrzewanym

Kiedy stropy oddzielają strefy mieszkalne od gospodarczych, istotnym jest skuteczne zabezpieczenie przed niekontrolowaną ucieczką ciepła z pomieszczeń ogrzewanych. Dobierając odpowiedni materiał izolacyjny oraz zachowując poprawność wykonawczą, możemy nie tylko ograniczyć straty ciepła, ale zadbać też o komfort akustyczny wewnątrz pomieszczeń.